خط قرمز های شورای شهر از زبان روح الله صالحی

روح الله صالحی در گفتگو با خبرنگار درنای زاگرس از خطوط قرمز و نبایدهای شورای شهر گفت.

او در این گفتگو با اشاره به شش خط قرمز شوراها گفت: اکنون که فعالیت شورای شهر در حال اتمام است و در آینده ای نزدیک اعضای آن تغییر خواهد کرد، شوراهای اینده این شهر باید تلاش کنند از ابتدای شکل گیری از آفت ها و آسیب هایی که اعضای دور قبلی به آن دچار بودند، دوری کنند. از این رو شش نباید برای شورای شهر تعریف می شود.

اول آنکه شوراها نباید بجای شورای شهر بودن، شورای‌ شهرداری شوند. این اشتباه است که شوراها خود را محدود بر انتخاب شهردار کنند و از دیگر وظایف و اختیارات خود، غافل شوند. غفلت از وظیفه اصلی شوراها طی دوره های گذشته سبب شده تا شوراهای شهر از مهمترین و نخستین وظیفه خود یعنی نظارت بر عملکرد شهرداری دور شوند.

دومین نبایدی که شوراهای شهر باید از آنها دوری کنند این است که شوراها نباید بنگاه املاک شوند. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد در حال حاضر حدود دو سوم درآمد شوراها/ شهرداری‌ها از ساخت‌وساز شهری است.

سومین نباید نیز آن است که شوراها نباید محیط‌ زیست را از یاد ببرند. به خطر افتادن محیط زیست در تمام نقاط کشور و مشکلات زیست محیطی در بسیاری از نقاط ایران، مدتهاست که به یک موضوع حیاتی و پیوند خورده با زندگی روزمره شهروندان تبدیل شده است.

نباید چهارم نیز این است که شوراها نباید جامعه‌ مدنی را تنها بگذارند. شوراها برمبنای قانون، نهادی موثر و مسئول در تقویت سازمان‌های مردم نهاد محسوب می‌شوند. شوراها وظیفه دارند که در حمایت از انجمن‌ها و سازمان‌های مردم نهاد و توجه به خواسته‌های مردمی و مطالبات صنفی شهروندان مانند پلی مهم میان خواسته‌های شهروندان و حکومت ایفای نقش کنند.

یکی از مهم‌ترین نبایدهایی که شوراها باید به آن توجه کنند نیز آن است که شورا نباید سیاسی‌ شود. اعضای شورا می‌توانند مستقل از جهت گیری سیاسی خود، امور مربوط به شورا را تا حد امکان غیرسیاسی سازند. از این نظر، شورا باید برای تمام شهروندان (صرف‌نظر از عقیده و باور سیاسی آنان) انجام وظیفه کند. هدف شوراها افزایش مشارکت‌ اجتماعی و مشارکت شهروندان در اداره امور شهری است. سیاسی شدن شوراها می‌تواند این کار را به شدت مخدوش کند.

نهایتا ششمین نباید این است که اعضای شوراها نباید از جایگاه خود سوء استفاده کنند. تک تک اعضای شوراها باید مراقبت کنند و نظارت پیوسته بر روند جاری و کلی شورا داشته باشند. در چنین شرایطی امکان سوء استفاده و عوارض ناشی از آن، کاهش خواهد یافت.