با رسیدن زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و برگزاری دور اول انتخابات با مشارکت حداقلی مردم و راهیابی آقایان پزشکیان و جلیلی به دور دوم با میزان آرای مشخص میتوان گفت اکثریت مردم هنوز به سیستم حاکمیت و نحوه اجرای قوانین توسط رئیس جمهور معترضند و با شرکت حداقلی این مساله را نشان دادند.
اما در این انتخابات به واسطه حضور آقای پزشکیان و جریان حامیان ایشان و در راس آن، جواد ظریف وزیر پیشین امور خارجه، حداقل قسمتی از ناراحتی و نارضایتی مردم در رسانه های مختلف عنوان شد و البته جبهه مخالف هم نظرات جالبی در این مورد داشتند.
گروهی از جریان موسوم به دولت سایه و جبهه پایداری که در حمایت از آقای جلیلی همه کار کردند، معتقدند نیازی به حضور حداکثری مردم نیست و با یک مشارکت پایین یک گروه خاص و انتخاب یک فرد مورد حمایت این جریان می توان به نحوی صندوق آرا را کنترل کرد و امور اجرایی کشور را به فردی که خودشان تشخیص بر مورد تایید بودنش دارند سپرد.
اما در طرف مقابل پزشکیان و حامیانش که در راس آنها جواد ظریف حضور دارد، تاکید بر حضور حداکثری مردم دارند و مدام در تلاشند مردم را به پای صندوق آرا بکشانند. با وعده هایی مانند شنیدن صدای معترضان گذشته عذر خواهی از این مردم معترض و تاکید بر پیگیری مواردی که مردم نسبت به آن معترضند.
همین یک موضوع خاص و دو تفکر متفاوت نشان از این دارد که پزشکیان در تلاش برای به دست آوردن رضایت مردم و جلیلی در تلاش برای پیروزی به هر شکل ممکن است.
در مورد تلاش برای پیروزی به هر نحو توسط جلیلی میتوان اشاره کرد که در دور اول حتی حاضر به اجماع با تنها نماینده جریان موافقش هم نشد و همین باعث ناراحتی و ریزش قسمتی از آرا این جناح گردید.
در مورد موضوع سوابق اجرایی هم کفه ترازو به شدت به سمت پزشکیان سنگینی میکند وی سابقه وزارت، نمایندگی مجلس و ریاست دانتشگاه را در کارنامه دارد که در تمام این موارد رضایت قابل توجه همکارانش و مردم قابل مشاهده است. اما جلیلی در حوزه اجرا تنها عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی و نماینده ایران در مذاکرات با ۱+۵ در کارنامه را دارد.
البته نتیجه این مذاکرات مهم چندین قطعنامه علیه ایران و تحریم های بیشتر بوده و مابقی به صورت تئوری و تدریس دانشگاهی است و در بیان برنامه های خود بیشتر به جلسات پرسش و پاسخ با دانشجویان (اکثرا موافق جریان حامی جلیلی) متکی است.
تا به اینجای کار واضح و روشن است با توجه به اندیشه و سابقه کاری، پزشکیان تنها کورسوی امید ملت برای برون رفت و یا حداقل ثبات در امور کشور مانند اقتصاد سیاست خارجه و فرهنگ و ….. است.
پزشکیان مدعی شده است که حتی حاضر به انصراف از این رقابت است به شرطی که جلیلی پای قول اجرای رشد ۸ درصد وعده داده شده اش بماند و در صورت عدم اجرا پاسخگو باشد که این موضوع با تمسخر جلیلی همراه شد.
البته بعد از انصراف کاندیدای پوششی و رقابت جدی، جلیلی وقتی تنها شده و دیگر نمیتواند پشت تخریب پوششی ها پنهان شود بیشتر به تمسخر طرف مقابل با پوزخند روی آورده و بر برنامه های خیالی و تایپ شده اش تاکید دارد.
اما وظیفه شهروندی حکم میکند در صورت کنار گذاشتن تحریم انتخابات و تصمیم به مشارکت، جهت پیروزی پزشکیان تلاش کنیم.
در این رابطه به نقل قول از یکی از دوستان فعال سیاسی اجتماعی بسنده میکنم؛
افرادی که قصد ندارند رای بدهند سه گروهند:
۱-تحریمی
۲-تردیدی
۳-بی تفاوت
با هر کدام میشود متناسب با شرایطش گفت و گو کرد.
تحریمی ها را با استدلال و منطق میشود اقناع کرد.
تردیدی ها نیازمند گفت و گوی مداوم و استمرار در پیگیری اند.
بی تفاوت ها را هم میشود در فضایی دوستانه تشویق و ترغیب کرد.
سخن آخر اینکه باید تلاش کرد تا به قول آن شخص انتخابات و صندوق آرا مدیریت شده و هدفمند به سوی موفقیت یک گروه اقلیت نشود و در اختیار اکثریت با تفکر روشن باشد.
به امید موفقیت اندیشه بر ارتجاع.
- نویسنده : سعید کاویانی
