زن قشقایی، گوهر کمیاب

زنان ایل قشقایی
همان شیرزنانی که در استقامت و شجاعت دوشادوش مردانشان در صحنه حضور دارند
در زنانگی و لطافت زن هستند و در تلاش و پشتکار شیر زن
زیبایی را در لباس و اندام و زلف‌های عنبرین خود به ظهور می‌رسانند.
زنانی که میراث دار هنرند و ارثیه مادری خویش را در سینه و ذهن و انگشتان پرتوانشان حفظ کرده و عملی و شفاهی رسالت خود را به دخترانشان می‌سپارند تا این استعداد و هنر تا ابدیت میراث زنان این قوم باشد.
زنانی که همچون زنان دیگر این مرز بوم از گزند سختی ها و ناملایمات در امان نبوده‌اند و قهر و جبر روزگار دیر زمانی حتی از آن‌ها هم فصلیه می‌ساخت اما اکنون دیگر هیچ زنی در قوم من فصلیه خطاب نمی‌شود یا اگر هم باشد آنقدر در اقلیت تعداد هستند که خبری از آن گزارش نمی‌شود و این یعنی زن در قشقایی جایگاه خود را یافته است.
زن ، قلبِ جسمِ خانواده است در قشقایی
عشق دارند و شجاعت
جسارت دارند و شهامت
اقتصاد را خوب بلدند
چرخ خانواده را می‌چرخانند و پایاپای مردانشان در زندگی سهیم‌اند.
آنقدر ارزش دارند برای مردانشان که استاد بهمن بیگی در قسمتی از کتاب “بخارای من ایل من” آن‌ها را تشبیه به سلاح جنگی می‌کند و حسرت و آرزوی هر مرد ایلیاتی می‌داند که به دنبال دو برنو هستند‌.
آری زنان ایل من مردانگی و سخت کوشی را از پدران خویش به ارث برده‌اند و زنانگی و دلبری و لطافت را از مادرانشان
قلب خانواده در میان قشقایی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد چه در قالب همسر و آسایش ، چه در قالب مادر و از خودگذشتگی و چه در قالب و کالبد خواهر و مهر و عاطفه..‌.
در روزگاری که دیگر خبری از برنوهای بر دوش کشیده نیست تعبیر برنو می‌تواند نشانگر ارزش و اهمیت گرانقدرها باشد.

یادداشت :زیبا قرقانی