پروانه پناهپوری کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای شهر دوگنبدان :لزوم مسئولیت پذیری و پاسخگویی منتخبان شوراها به مردم
پروانه پناهپوری کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای شهر دوگنبدان :لزوم مسئولیت پذیری و پاسخگویی منتخبان شوراها به مردم

پروانه پناهپوری کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای شهر دوگنبدان در رابطه با عدم پاسخگویی منتخبان مردم در شورای شهر مطالبی را مطرح را مطرح کرد:   شوراها در پسا انتخابات طبق روالی که در کشور داریم‌ هر چهار سال یک بار در موسم انتخابات و در یک یا دو مانده به انتخابات فضای خاصی بر […]

پروانه پناهپوری کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای شهر دوگنبدان در رابطه با عدم پاسخگویی منتخبان مردم در شورای شهر مطالبی را مطرح را مطرح کرد:

 

شوراها در پسا انتخابات

طبق روالی که در کشور داریم‌ هر چهار سال یک بار در موسم انتخابات و در یک یا دو مانده به انتخابات فضای خاصی بر جامعه حاکم میشود.در این دو ماه مسئولان خیلی در دسترس و آماده خدمت هستند و مردم هم خیلی مهربان بوده و همه دنبال صله ارحام می‌گردند .به قولی کاش همیشه انتخابات داشتیم.اگر همیشه چنین فضایی بر جامعه حاکم باشد خیلی از مشکلات کنونی حل و فصل میگردید.البته این خاص انتخابات شوراها نیست و در همه انتخابات ها اعم از مجلس و ریاست جمهوری نیز وجود دارد.اما در شوراها با توجه به شرایط خاص خود ملموس تر هست.اما آنچه مهم است رفتار منتخبان مردم بعد از ورود به شورای شهر است.گرچه این مشکل یک معضل بزرگ ساختاری در کشور بوده و علل اصلی آن نبود احزاب قوی و شناسنامه دار و پاسخگو است.اما معتقدم میشود دراین خصوص تدابیری اندیشید .در رابطه با شوراهای شهر میتوان تدابیری اندیشید که افراد در مقابل موکلین خود به شکل بهتری پاسخگو باشند.امروز همه نامزدهای محترم در بر نامه های خود ضرورت همفکری با نخبگان و معتمدان و افراد با تجربه و به طور کلی تشکیل اتاق های فکر را مطرح کرده اند.در ادوار قبل هم چنین بود اما متاسفانه در عمل اقدامی صورت نگرفته است و همه چیز به فراموشی سپرده شد.از فردای پیروزی در انتخابات منتخبان محترم از دسترس خارج شدند و حتی به تلفن برخی افراد نزدیک و مشاورین خود هم جواب ندادند.معتقدم میتوان ساز و کاری طراحی کرد که نوعی پارلمان یا مجمع محلی متشکل از افراد صاحب نظر برای پشتیبانی کارشناسی و مشاوره لازم به شوراها ایجاد کرد.البته این کار در جامعه ما با توجه به شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی خود شاید هدفی ارمانی به نظر آید و در اجرا مشکلات و موانع زیادی به همراه داشته باشد .اما به هر حال در شهری مثل دوگنبدان (گچساران) با پیشینه فرهنگی اجتماعی که دارد باید از یک نقطه شروع کرد و حداقل هایی را ایجاد کرد.بهترین نقطه برای شروع این کار انتخاب افرادی است که واقعا به این موضوع اعتقاد و باور دارند نه افرادی که صرفا دنبال اهداف کوتاه مدت و ورود به شوراها به هر قیمتی هستند.به عبارتی باید آب را از سرچشمه بست.سرچشمه انتخاب صحیح و درست است که الان موسم آن است.این کار مستلزم عزم عمومی است.انشا الله همه همت کنند و فارغ از قوم و قبیله و جنس و نژاد و صنف و دوستی و آشنایی و احساسات و هیجان افرادی را انتخاب کنند که معتقد به کار فکری و تشکیلاتی بوده و برای این مهم صلاحیت و اهلیت لازم و البته از همه مهمتر استقلال فکری داشته باشند.